Σύνδρομο των Ανήσυχων Άκρων – Σύνδρομο των Ανήσυχων Ποδιών – Σ.Α.Π. – Restless Legs Syndrom ( R.L.S.

Σύνδρομο των Ανήσυχων Άκρων – Σύνδρομο των Ανήσυχων Ποδιών – Σ.Α.Π. – Restless Legs Syndrom ( R.L.S.)

Το Σύνδρομο των Ανήσυχων Άκρων είναι μια διαταραχή που παρουσιάζεται με αφύσικες έντονες κινήσεις των ποδιών. Ο ασθενής (συνήθως ξαπλωμένος , λιγο πριν τον ύπνο) διακατέχεται από μια ακατανίκητη επιθυμία να κινεί τα πόδια του . Συχνά συνοδεύεται και από μια αίσθηση σαν μυρμηγκιάσμα η σαν να «κουλουριάζονται σκουλήκια».

Τα συμπτώματα εμφανίζονται ως επι το πλείστον νυχτερινές ώρες ,στην αρχή της κατάκλισης, λιγο πριν τον ύπνο , γεγονός που φυσικά οδηγεί και σε διαταραχή του ύπνου.

Όλες αυτές οι διαταραχές οδηγούν με τη σειρά τους σε χρόνια κόπωση, υπνηλία, διαταραχές της διαθεσης και τελικά συμπαρασύρουν το σύνολο της υγείας

Παρά την ονομασία του (Σ.Α.Π.) μπορεί να αφορά και τα άνω άκρα. Μπορεί να παρουσιαστεί οποιαδήποτε ώρα μεσα στην ημέρα, αλλά συνήθως εμφανίζεται σε ώρες ξεκούρασης. Το συναντάμε περίπου στο 5% του συνολικού πληθυσμού ,ενώ σε ηλικίες άνω των 65 ετών μπορει το ποσοστό να είναι 10% η μεγαλύτερο. Οι γυναίκες πάσχουν με διπλάσια συχνότητα απο τους άνδρες και σπανίως εμφανίζεται και σε παιδιά.

Η πορεία του είναι χρόνια διότι με δυσκολία περιγράφεται με σαφήνεια από τον ασθενή. Δυστυχώς υπάρχει και αδιαφορία η δίνεται μικρή σημασία απο τους ιατρούς, αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν είναι σαφής η διάγνωση. Δεν υπήρξαν ποτέ επίσημα κάποια διαγνωστικά κριτήρια.

Στο 40% των περιπτώσεων υπάρχει κληρονομικότητα, δηλαδή το συναντούμε και σε συγγενείς (πχ μητέρα). Τα τελευταία χρόνια , σε μια μεγάλη γερμανοβρετανικη μελέτη που έγινε , ανευρέθησαν τουλάχιστον 13 μεταλλάξεις σε 4 γονίδια, που σχετίζονται με τη νόσο (MEIS1 , BTBD9, PTPRD,MAP2K5 ).

Επίσης φαίνετα οτι υπάρχει στενή σύνδεση με τον νευροδιαβιβαστή dopamine , διαταραχές του οποίου κρύβονται συχνά πίσω από το σύνδρομο αυτό.

Πως γίνεται η διάγνωση? δεν υπάρχουν διαγνωστικά κριτήρια

Σε ποιές περιπτώσεις το συναντάμε?

Το Σ.Α.Π. το συναντάμε σε περιπτώσεις έλλειψης ιχνοστοιχείων και βιταμινών, στην κύηση ειδικά κατά το 3ο τρίμηνο, σε περιπτώσεις χορήγησης φαρμάκων για άλλους λόγους,στην νεφρική ανεπάρκεια, στο σακχαρώδη διαβήτη (ειδικά όταν εχει οδηγήσει σε περιφερική νευροπάθεια, σε περιφερική νευροπάθεια άλλης αιτιολογίας, και σε ψυχιατρικές περιπτώσεις (παραλήρημα της παρασιτότητας)

Όσον αφορά τις παραπανω περιπτώσεις θα ήθελα να τονίσω τη σημασία της έλλειψης σιδήρου , μαγνησίου, βιταμίνης Β12 και φυλλικού οξέως. Είναι εξατάσεις που πολλές φορές προσπερνώνται από τον θεράποντα ιατρό και που εχουν μεγαλη σημασία στην βελτίωση των συμπτωμάτων ορισμένες φορές μάλιστα οδηγούν και σε πλήρη ύφεση των συμτωμάτων . Χρειάζεται να τονίσουμε πως οταν βρίσκουμε τέτοιες ελλείψεις πρέπει να γίνει διερεύνηση του καθε περιστατικού για να μη διαφύγει καποια πιο σύνθετη παθολογία απο τη διαφορική διάγνωση.

· O Βελονισμός είναι Θεαματικός σε αυτη την περίπτωση . Υπάρχουν πολλοί ανθρωποι που έλυσαν το σ.α.π. με βελονισμό . Μάλιστα στα πλαίσια της παραδοσιακής κινέζικης ιατρικης το σ.α.π. ταιριάζει με πολυ συγκεκριμένα σύνδρομα και συχνά με απλούς τρόπους ‘ερχεται ξανά ισορροπία . εξυπακουεται οτι μπορει να γινει συνδυασμός θεραπειας βελονισμού με βοταν , αιθερια ελαια, οδηγιες διατροφης κλπ