Το Σύνδρομο των Ανήσυχων Άκρων (Σ.Α.Π.) -Restless Legs Syndrom- είναι μια διαταραχή που παρουσιάζεται με αφύσικες έντονες κινήσεις των ποδιών. Ο ασθενής (συνήθως ξαπλωμένος , λίγο πριν τον ύπνο) διακατέχεται από μια ακατανίκητη επιθυμία να κινεί τα πόδια του.
Συχνά συνοδεύεται και από μια αίσθηση σαν μυρμηγκιάσμα η σαν να «κουλουριάζονται σκουλήκια».
Τα συμπτώματα εμφανίζονται ως επι το πλείστον νυχτερινές ώρες ,στην αρχή της κατάκλισης, λιγο πριν τον ύπνο , γεγονός που φυσικά οδηγεί και σε διαταραχή του ύπνου.
Όλες αυτές οι διαταραχές οδηγούν με τη σειρά τους σε χρόνια κόπωση, υπνηλία, διαταραχές της διαθεσης και τελικά συμπαρασύρουν το σύνολο της υγείας.
Παρά την ονομασία του (Σ.Α.Π.) μπορεί να αφορά και τα άνω άκρα. Μπορεί να παρουσιαστεί οποιαδήποτε ώρα μέσα στην ημέρα, αλλά συνήθως εμφανίζεται σε ώρες ξεκούρασης. Το συναντάμε περίπου στο 5% του συνολικού πληθυσμού, ενώ σε ηλικίες άνω των 65 ετών μπορεί το ποσοστό να είναι 10% η μεγαλύτερο. Οι γυναίκες πάσχουν με διπλάσια συχνότητα απο τους άνδρες και σπανίως εμφανίζεται και σε παιδιά.
Η πορεία του είναι χρόνια διότι με δυσκολία περιγράφεται με σαφήνεια από τον ασθενή. Δυστυχώς υπάρχει και αδιαφορία η δίνεται μικρή σημασία απο τους ιατρούς, αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν είναι σαφής η διάγνωση. Δεν υπήρξαν ποτέ επίσημα κάποια διαγνωστικά κριτήρια.
Στο 40% των περιπτώσεων υπάρχει κληρονομικότητα, δηλαδή το συναντούμε και σε συγγενείς (πχ μητέρα). Τα τελευταία χρόνια , σε μια μεγάλη γερμανοβρετανική μελέτη που έγινε , ανευρέθησαν τουλάχιστον 13 μεταλλάξεις σε 4 γονίδια, που σχετίζονται με τη νόσο (MEIS1 , BTBD9, PTPRD,MAP2K5 ).
Επίσης φαίνετα ότι υπάρχει στενή σύνδεση με τον νευροδιαβιβαστή dopamine , διαταραχές του οποίου κρύβονται συχνά πίσω από το σύνδρομο αυτό.
Πως γίνεται η διάγνωση, σε ποιες περιπτώσεις το συναντάμε
Το Σ.Α.Π. το συναντάμε σε περιπτώσεις έλλειψης ιχνοστοιχείων και βιταμινών, στην κύηση ειδικά κατά το 3ο τρίμηνο, σε περιπτώσεις χορήγησης φαρμάκων για άλλους λόγους, στην νεφρική ανεπάρκεια, στο σακχαρώδη διαβήτη (ειδικά όταν έχει οδηγήσει σε περιφερική νευροπάθεια, σε περιφερική νευροπάθεια άλλης αιτιολογίας, και σε ψυχιατρικές περιπτώσεις (παραλήρημα της παρασιτότητας).
Όσον αφορά τις παραπάνω περιπτώσεις θα ήθελα να τονίσω τη σημασία της έλλειψης σιδήρου , μαγνησίου, βιταμίνης Β12 και φυλλικού οξέως. Είναι εξετάσεις που πολλές φορές προσπερνώνται από τον θεράποντα ιατρό και που έχουν μεγάλη σημασία στην βελτίωση των συμπτωμάτων ορισμένες φορές μάλιστα οδηγούν και σε πλήρη ύφεση των συμπτωμάτων . Χρειάζεται να τονίσουμε πως όταν βρίσκουμε τέτοιες ελλείψεις πρέπει να γίνει διερεύνηση του κάθε περιστατικού για να μη διαφύγει κάποια πιο σύνθετη παθολογία απο τη διαφορική διάγνωση.
Η εφαρμογή του Βελονισμού έχει θεαματικά αποτελέσματα σε αυτή την περίπτωση .