Ο έρπης είναι μια ιογενής λοίμωξη που προκαλείται από τους ιούς της οικογένειας Herpesviridae.
Υπάρχουν διάφορα είδη έρπητα, αλλά οι τρεις κύριοι τύποι που επηρεάζουν τον άνθρωπο είναι ο επιχείλιος έρπης (Herpes Simplex Virus 1 - HSV-1), ο έρπης γεννητικών οργάνων (Herpes Simplex Virus 2 - HSV-2) και ο έρπητας ζωστήρας (Varicella-zoster virus - VZV).
HSV-1 (Επιχείλιος Έρπης):
Μπορεί να προκαλέσει φουσκάλες γύρω από το στόμα, στα χείλη, αλλά και στα μάτια και στη μύτη.Μπορεί να μεταδοθεί μέσω κοινόχρηστων αντικειμένων και του σάλιου.
HSV-2 (Έρπης Γεννητικών Οργάνων):
Ευθύνεται για τις δερματικές εκδηλώσεις στην περιοχή των γεννητικών οργάνων.
Συνήθως μεταδίδεται κατά τη σεξουαλική επαφή. Μπορεί να προκαλέσει επανεμφανίσεις, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν ασυμπτωματικοί.
VZV (Έρπης Ζωστήρας):
Είναι ο ίδιος ιός που προκαλεί την ανεμοβλογιά. Χαρακτηρίζεται από πόνο, κνησμό ή ερεθισμό πριν από την εμφάνιση εξανθημάτων. Τα εξανθήματα παρουσιάζονται σε μια περιοχή του δέρματος, ακολουθώντας την πορεία ενός νεύρου, συχνά σε σχήμα ζώνης. Δεν μεταδίδεται από άτομο σε άτομο.
Αντιμετώπιση
Εκατομμύρια άνθρωποι φέρουν και ταλαιπωρούνται από τον ιό του έρπητα και τα συμπτώματά του. Αν και δεν υπάρχει θεραπεία, υπάρχουν φάρμακα που μπορούν να μειώσουν τη συχνότητα των επανεμφανίσεων ή και να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Επιπλέον, το εμβόλιο μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης του έρπητα ζωστήρα.
Πέρα όμως από τα φάρμακα, που βεβαίως τα καταναλώνουμε μόνο με την καθοδήγηση του γιατρού μας, εμείς οι ίδιοι μπορούμε να βοηθήσουμε τον οργανισμό μας είτε με σκοπό την πρόληψη, είτε την μη επανεμφάνιση, είτε και τη γρηγορότερη αντιμετώπιση, ακολουθώντας κάποιες πολύ απλές διατροφικές συμβουλές.
Αυξάνουμε την πρόσληψη τροφών που προάγουν την ισορροπία του ανοσοποιητικού, διευκολύνουν την αποτοξίνωση και ταυτόχρονα επιτελούν αντιική δράση, χάρη στα βιοφλαβονοειδή και τις βιταμίνες που περιέχουν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα καλύτερα τρόφιμα γι’ αυτόν τον σκοπό είναι τα εποχιακά βιολογικά φρούτα και λαχανικά, που πρέπει να καταναλώνονται σε αφθονία, κατά προτίμηση ωμά. Οι τροφές αυτές προάγουν επίσης την ανάπτυξη της φυσιολογικής εντερικής χλωρίδας, η ισορροπία της οποίας είναι απαραίτητη για την υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος και τον περιορισμό των ερπητικών υποτροπών.
Για την πρόσληψη πρωτεΐνης, προτιμούμε τα όσπρια (εκτός της σόγιας), καθώς αντιπροσωπεύουν από τις λίγες πηγές αμινοξέων στις οποίες η περιεκτικότητα σε αργινίνη είναι χαμηλότερη από αυτή της λυσίνης (αμινοξύ που περιορίζει την αναπαραγωγή του ιού του έρπητα). Για να διατηρήσετε την περιεκτικότητα σε λυσίνη, προτιμήστε το βράσιμο ή τον ατμό (σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, στην πραγματικότητα, η ποσότητα της λυσίνης μειώνεται από πολύ υψηλές θερμοκρασίες μαγειρέματος, αντίθετα, η παρουσία υγρασίας φαίνεται να διατηρεί τη βιοδιαθέσιμη λυσίνη).
Για να αυξήσουμε την πρόσληψη πολυακόρεστων λιπαρών οξέων, συμπεριλαμβανομένων των ωμέγα-3, (απαραίτητο λιπαρό οξύ γνωστό για την ικανότητά του να περιορίζει τις φλεγμονές), αυξάνουμε την πρόσληψη λιναρόσπορου και ιχθυελαίου, ιδιαίτερα λιπαρών ψαριών.
Αντιική δράση έχουν και κάποια αρωματικά βότανα όπως το θυμάρι, το φασκόμηλο, το δεντρολίβανο, ο βασιλικός, η μέντα, η ρίγανη, η μαντζουράνα, και μπαχαρικά όπως ο κουρκουμάς, το κάρυ και η κανέλα.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν τροφές των οποίων η κατάχρηση επιβαρύνουν την πέψη και μειώνουν την ευεργετική εντερική χλωρίδα, αδυνατίζοντας την ισορροπία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Οπότε, καλό είναι να:
• Περιορίσουμε τα σάκχαρα, ιδίως τη ραφιναρισμένη ζάχαρη (λευκή, δηλαδή σακχαρόζη) και τα τρόφιμα που την περιέχουν σε μεγάλες ποσότητες, όπως ορισμένα είδη μπισκότων, γλυκά και γεμιστά σνακ, ζαχαρούχα ποτά, γλυκά κ.λπ.
• Κατά την διάρκεια του ερπητικού εξανθήματος, περιορίζουμε τα τρόφιμα με υψηλότερη περιεκτικότητα σε αργινίνη απ’ ό,τι σε λυσίνη, δηλαδή αποφεύγουμε τα αποξηραμένα φρούτα γενικά (φιστίκια, καρύδια, φουντούκια κ.λπ.) και τη σοκολάτα.
• Περιορίζουμε τα επεξεργασμένα δημητριακά όπως το λευκό ψωμί και γενικότερα τα «λευκά» αλεύρια.
• Περιορίζουμε την πρόσληψη γάλακτος (και όλων των γαλακτοκομικών προϊόντων), την κατανάλωση επεξεργασμένων τροφίμων (συσκευασμένα, διατηρημένα, ραφιναρισμένα γιατί περιέχουν ζάχαρη), τον καφέ, το αλκοόλ και το ραφιναρισμένο αλάτι.
Για να αυξήσουμε ακόμα περισσότερο την αποτελεσματικότητα της ισορροπημένης μας διατροφής, μπορούμε επίσης να καταναλώνουμε υψηλής ποιότητας συμπληρώματα διατροφής, όπως Πρωτόγαλα, Κίστο, Αλόη, Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα, Προβιοτικά (μαζί με πρεβιοτικά) που μας παρέχουν πολύ σημαντικά συστατικά για τον οργανισμό μας, συστατικά που δυστυχώς πλέον δύσκολα προσλαμβάνουμε από τη διατροφή μας μιας και οι τροφές είναι φτωχότερες σε αυτά απ’ ό, τι παλαιότερα.
ΜΕΘΕΡΠΗΤΙΚΗ ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ
Επιπλοκές ερπητικής λοίμωξης
1. Επιμόλυνση
Είναι μια σημαντική επιπλοκή διότι μπορεί να προκληθούν εκτενείς βλάβες δέρματος από βακτήρια. Λόγω του ερπητικού εξανθήματος, στο δέρμα διαμορφώνονται συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη βακτηρίων. Η χρήση καθαρού gel αλόης είναι ίσως το αποτελεσματικότερο μέσο πρόληψης αυτής της επιπλοκής, το οποίο επιπλέον καταπραΰνει έντονα και το αίσθημα του κνησμού.
2. Μεθερπητική νευραλγία
Από τις επιπλοκές του έρπητα, η μεθερπητική νευραλγία είναι η πιο «βασανιστική» επιπλοκή. Με τον όρο αυτό εννοούμε τον πόνο που εμφανίζεται και παραμένει, ακόμη και για μήνες, στην περιοχή που εκδηλώθηκε ο έρπητας.
Ο πόνος είναι φυσιολογικό να εμφανίζεται κατά τη διάρκεια ή πριν από την εμφάνιση του έρπητα. Θεωρητικά πρέπει να υποχωρήσει με τις πρώτες δόσεις της αγωγής. Σε κάποιους ανθρώπους όμως ο πόνος, όχι μόνο επιδεινώνεται, αλλά παραμένει και για μεγάλο χρονικό διάστημα (έως και μήνες) στην περιοχή που εμφανίστηκε το εξάνθημα. Κάποιες φορές επεκτείνεται και σε μεγαλύτερη έκταση.
Είναι ενοχλητικός πόνος και οι ασθενείς καταφεύγουν σε ισχυρά παυσίπονα, που μόλις τα σταματούν, ο πόνος επανέρχεται.
Ο βελονισμός έχει λύσει το πρόβλημα αυτό στους ασθενείς μας. Σχεδόν κατά κανόνα, ο πόνος υποχωρεί πολύ γρήγορα (με λίγες συνεδρίες). Είναι σημαντικό εδώ να αναφερθεί ότι δεν υπάρχει αλληλεπίδραση με τις θεραπείες, που αν νιώθουν την ανάγκη, μπορούν να χρησιμοποιούν.
Με την εφαρμογή του βελονισμού οι ασθενείς γρήγορα απεγκλωβίζονται από την χρήση φαρμάκων, γρήγορα νιώθουν πολύ καλύτερα, έως τελείως καλά και φυσικά ο πόνος μόλις σταματήσει, δεν επανέρχεται.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει συμπεριλάβει τον βελονισμό στις θεραπευτικές επιλογές της μεθερπητικής νευραλγίας από τη δεκαετία του 80.
Comments